mércores, 26 de outubro de 2016

Manifesto contra a LOMCE.


Manifesto contra a LOMCE


A Plataforma Galega do Ensino Público continúa mobilizándose contra a  LOMCE  para amosar o seu  total rexeitamento a unha lei reaccionaria, españolizadora, privatizadora, clasista, antipedagóxica, antidemocrática,  e confesional, que liquida a igualdade de oportunidades e expulsa do ensino os sectores sociais máis desfavorecidos  da sociedade. 

A LOMCE pretende trasladar ao ensino público un modelo neoliberal que afonda nas diferenzas sociais, no canto de contribuír a que todas e todos teñamos acceso en igualdade de condicións a unha educación pública de calidade.

A LOMCE é recentralizadora e españolizadora, facilítalle ao alumnado, se é necesario, a matriculación nun centro privado, pagado por todos e todas nós, para evitar a súa escolarización no noso idioma. 

A LOMCE procura o máximo control dos contidos a través do Goberno central, uniformiza mediante as reválidas e marxina aínda máis a nosa lingua. Impón  un modelo lingüístico que elimina o ensino en galego e invade as cativas competencias que temos, coa intención de afastar totalmente o ensino da nosa realidade social, histórica, cultural e lingüística. 

Medidas como estas non só van repercutir negativamente no ensino público, senón que van fortalecer o ensino privado concertado que se verá favorecido coa creación de centros de excelencia, mediante a selección do alumnado. Blíndanse os concertos económicos cos centros privados, mesmo con aqueles que segregan o alumnado por razón de sexo, malia existir sentenzas que ditaminan a súa ilegalidade. 

A LOMCE reforza a confesionalidade e impide o ensino laico. O anteproxecto mantén o ensino da relixión no currículo escolar, contemplando unha materia alternativa en Primaria e na ESO, que computarán no expediente académico, converténdose así nun efecto chamada para que o alumnado se matricule en Relixión.  No Bacharelato, a materia de Relixión ten a consideración de materia específica, isto é, está situada entre as que o alumnado cursará un máximo de 3 e un mínimo de 2. 

É unha lei profundamente antidemocrática, que traslada o sistema de xestión empresarial ao ensino. Elimina o Consello Escolar como órgano de goberno e baléirao de todas as competencias. A dirección será elixida pola administración e terá plenos poderes para tomar unilateralmente decisións de transcendental importancia para os centros e para propor ou rexeitar o profesorado  que sexa proposto pola administración.

Liquida a igualdade de oportunidades ao impor un sistema de continuas barreiras selectivas para que só unha minoría acceda aos estudos postobrigatorios e universitarios. É unha lei elitista, clasista e segregadora, xa que estabelece reválidas para poder acceder á titulación correspondente en 4 de ESO e en Bacharelato. Impón un sistema máis selectivo  mediante itinerarios que  condena, prematuramente, o alumnado a optar a titulacións diferentes no ensino obrigatorio, condicionando  de maneira temperá  o seu futuro académico e laboral.   

A LOMCE pretende crear, mediante os programas de calidade e especialización curricular, diferentes categorías de centros e atender, con máis recursos e medios, aqueles que mellor resultados acaden, previa selección do alumnado, no lugar de procurar que todos os centros conten cos recursos necesarios para que todos e todas, con independencia da súa procedencia social ou xeográfica, reciban unha formación de calidade. 

Esta lei desautoriza, desconfía e xerarquiza o profesorado. É profundamente antipedagóxico, xa que a consecución da titulación do alumnado vai depender do resultado azaroso dunha única proba ao rematar o ensino obrigatorio e postobrigatorio. A isto hai que lle engadir a desvalorización da Formación Profesional e o desvío do alumnado cara a unha FP Básica, que nin sequera conduce á mínima titulación, baixo a escusa de favorecer a empregabilidade. 

A LOMCE reflicte as posicións ideolóxicas máis extremas e reaccionarias do PP. Un anteproxecto de lei ao servizo da patronal do ensino privado concertado e da mercantilización da educación que confirma os actuais concertos educativos, legaliza os centros que segregan alumnado por razón de sexo.

A LOMCE facilita a planificación escolar en función do ensino concertado, reproduce un sistema xerárquico e empresarial  para o funcionamento dos centros, impide o acceso das clases populares á educación e impón unha educación baseada na competitividade, na exclusión social e na desigualdade, e non nun ensino equitativo, inclusivo e intregral, cuxo obxectivo principal debe ser a formación de persoas críticas e responsábeis.

Por todos estes motivos, porque significa un retroceso de décadas e porque elimina a igualdade de oportunidades, volvendo a unha sociedade na que o valor das persoas está en función do que posúen e na que o futuro depende de onde e en que familia se nace, o ensino galego e a Plataforma Galega para a Defensa do Ensino Público esixe a retirada da LOMCE e un ensino público galego, laico e democrático.

xoves, 20 de outubro de 2016

Diferenzas entre partido político e sindicato

É unha pena que Barrio Sésamo desaparecese, xa que hoxe viríanos de fábula una das aclaradoras explicacións de Coco para coñecer a diferenza entre lonxe e preto, arriba e abaixo, partido e sindicato.

Como non atopei o vídeo no que Coco explica esta diferenza, tento lembralo e transcribilo:

- O partido político é unha organización que aglutina a xente cun obxectivo compartido.
- O partido político busca o poder presentándose a eleccións, para desde o poder poñer en práctica o seu programa (o seu modelo de sociedade).
- O sindicato é unha organización de traballadores e traballadoras (parte vulnerable da relación salarial) que conscientes dos seus intereses comúns fronte aos intereses do capital (o poder) organízanse colectivamente para defenderse do poder.
- O sindicato preséntase a eleccións sindicais para conseguir delegados e delegadas. Gañando eleccións sindicais non se consegue o poder. É tarefa destes e estas delegadas conseguir poder colectivo para constituírse en contrapoder do capital.

- A lexitimidade o partido conséguea coa representación obtida nas eleccións.
- A lexitimidade o sindicato conséguea coa representación obtida nas eleccións sindicais e coa súa afiliación.
- A lexitimidade obtida polo partido úsaa para tentar conseguir leis e para crear opinión. Se o partido está na oposición tenta desgastar ao goberno, e se está no goberno tenta vender o mellor posible o que fai.
- A lexitimidade obtida polo sindicato úsaa para tentar conseguir leis (Negociación Colectiva) e para crear opinión e influír nas decisións dos gobernos. E parece que é aquí onde pode comezar a confusión:
- O sindicato é unha organización de clase, que como un partido, tamén ten un modelo de sociedade, dado que as condicións de traballo e de vida dos e as traballadoras non só se xogan nas empresas, se non que tamén se xogan na rúa. O sindicato fai unha lectura da realidade, de toda a realidade, desde a perspectiva da clase traballadora, e loita por máis democracia, máis xustiza, máis igualdade, máis soberanía, máis sustentabilidade.
- Repito que os partidos buscan implementar o seu modelo de sociedade chegando ao poder, desde o goberno.
- O sindicato tenta organizar e mobilizar un contrapoder que faga presión suficiente ao goberno (maior presión que a que fai o capital e os seus lobbys) para que as decisións que tome, estea quen estea, sexa o partido que sexa, sexan o máis favorable posible á clase traballadora.

Conclusión: os partidos e os sindicatos son dúas organizacións diferentes, ambos son necesarios, que funcionan de forma diferente. Os partidos teñen lexitimidade para falar do que crean conveniente (mesmo de emprego, negociación colectiva, salarios), e non por iso ten que presentarse a eleccións sindicais (por que a súa lexitimade obtéñena nas eleccións ao parlamento, ou á deputación, ou ao concello). E os sindicatos teñen lexitimidade para falar do que crean conveniente (mesmo de fiscalidade, grandes infraestruturas, prestacións sociais, servizos públicos), e non por facelo teñen que presentarse a eleccións; e non por facelo están a apoiar a un partido ou outro. O reto é moito máis esixente que favorecer a un partido ou outro. O reto é, como dixen, construír un contrapoder colectivo (en alianza con outros movementos sociais e coa economía social e solidaria) que consiga un mundo mellor, no que a sustentabilidade da vida póñase no centro. Iso só con que chegue un partido ao goberno non se consegue.

venres, 14 de outubro de 2016

Festivos do 2017 na Galiza e Vigo (D.O.G )

FESTIVOS do 2017.

6 de Xaneiro: Día de Reis.
28 de Marzo : Reconquista .
13 de Abril: Xoves Santo.
14 de Abril: Venres Santo.
1 de Maio: Día da Clase  Traballadora.
17 de Maio: Día das Letras Galegas.
25 de Xullo: Día Nacional de Galicia.
15 de Agosto: A Asunción.
16 de Agosto : San Roque.
12 de Outubro: Día da Hispanidade.
1 de Novembro: Todos os Santos.
6 de Decembro: Día da Constitución.
8 de Decembro: A Inmaculada.
25 de Decembro: Nadal.